Jakie mistyczne cechy ludzie nadają talizmanowi nadchodzącego 2020 roku. Jaka jest natura gryzonia i co bogini zamieniła się w stado szczurów.
Logika, według której Chińczycy wybierali zwierzęta na horoskop, nie jest zrozumiała dla większości Europejczyków. Załóżmy, że kochamy również psy, koty i konie, ale skąd się wzięła świnia i szczur z listy maskotek? Jeśli pierwszy nadal zasługuje na szacunek jako źródło smacznego i pożywnego jedzenia, to drugi jest szkodnikiem i nie należy do zaszczytnych szeregów. Na Wschodzie stosunek do gryzoni jest zupełnie inny. Historia i mitologia podpowie prawidłowe odpowiedzi na wszystkie pytania.
Dlaczego ich nie kochamy
Spróbujmy przypomnieć sobie, w których pracach widzimy mysz lub szczura. Pierwszą rzeczą, która przychodzi na myśl, jest wiersz Fausta Goethego. Tam Mefistofeles, aby opuścić dom alchemika, woła o pomoc swoich sług gryzoni i każe im gryźć u progu, na którym przedstawione są symbole ochronne. Nasi przodkowie zauważyli pomocników Diabła w tych żywych stworzeniach podczas epidemii średniowiecznej dżumy - pasożyty żyjące na szczurach były nosicielami infekcji. Do tego momentu ludzie po raz kolejny próbowali nie wspomnieć o stworzeniu, które zagrażało ziarnu w stodołach, ponieważ w opowieściach ludowych myszy są znacznie mniej niż niedźwiedzie.
Również starożytność nie różniła się litością dla myszy i szczurów. Najbardziej lojalni wobec nich byli starożytni Grecy, którzy zauważyli płodność tych zwierząt i uczynili je symbolem pożądania. Rzymianie na ogół nie uważali gryzoni za zwierzęta zdolne do samoreprodukcji. Według wielu starożytnych mitów szczury i myszy rodzą się z ziemi w latach dysfunkcyjnych, przyczyną tego są często konflikty niebiańskie.
Dlaczego ich kochamy
Ludzkość nie zawsze nienawidziła gryzoni. Społeczności żyjące w prymitywnym gospodarstwie domowym często borykały się z niedoborami żywności. W poszukiwaniu jedzenia natknęli się na nory myszy, w których przechowywano zapasy zbóż. Odbierając zwierzynę od zwierzęcia, mężczyzna mu podziękował. W niektórych rosyjskich opowieściach ludowych występuje mysz hostessa. To prawda, że taka bohaterka mieszka w lesie, z dala od ludzkich siedlisk.
Na Wschodzie lepiej zachowano archaiczne opowieści o tym, jak to zwierzę uratowało ludzi przed głodem. Według chińskich legend gryzonie nauczyły swoich przodków uprawy ryżu. Oczywiście zrobili to z woli bogów. Brak tych szkodników w domu jest uważany za zły omen. Mieszkańcy Laosu zauważyli, że małe zwierzęta są w stanie przewidzieć powodzie. Zgodnie ze swoimi przekonaniami myszy ostrzegały ludzi przed zbliżającym się potopem ekumenicznym, który pozwolił im z wyprzedzeniem przygotować się na katastrofę i przeżyć ją.
Drodzy gryzonie
Myszy i szczury są często używane w magicznych rytuałach. W Europie i Afryce praktykują to bajeczni czarownicy i czarownice. Na wschodzie słudzy oficjalnego kultu uciekali się do pomocy gryzoni. Jeśli niektórzy mieszkańcy Niebiańskiego Imperium natknęli się na białe zwierzę, zaniósł je do świątyni. Tam opiekowano się myszką lub szczurem. Duchowieństwo obserwowało jej zachowanie i przepowiadało przyszłość. W Japonii szczur jest satelitą patrona bogactwa Daikoku. Przynosi ludziom ziarna magicznego ryżu. Gryzoń ma również mniej atrakcyjny wizerunek - jest uważany za patrona szpiegów i wynajętych zabójców.
W mitologii hinduskiej bóg mądrości Ganesha jedzie na ogromnym szczurze. Ten właściciel głowy słonia zderzył się kiedyś z demonem, ale nie pomylił się, zerwał mu kieł i rzucił go w złego ducha. Uderzony taką bronią nieczysty zmienił się w szczura, który był gotów wiernie służyć bóstwu. To zwierzę nie tylko nosi na sobie Ganesha, ale także symbolizuje jego zdolność do penetrowania najbardziej ukrytych zakątków wszechświata.
Świątynia szczurów
W Indiach jest miejsce, w którym gryzonie są uważane za święte zwierzęta. W mieście Deshnok znajduje się niezwykłe sanktuarium poświęcone bogini Karni Mata. Zasłynęła z miłosiernego stosunku do ludzi. Aby stale być blisko swoich podopiecznych i im pomagać, kazała zbudować świątynię. Gdy tylko budynek został ukończony, bogini rozproszyła się na 20 tysięcy szczurów i osiadła tam. Istnieje inna wersja tej legendy. Według niej dobra Karni Mata ukryła dziecko przed Bogiem Śmierci. Kiedy złowieszczy duch był blisko, zamieniła dziecko w szczura. Śmierć nie rozpoznała swojej ofiary. Po tym, bystra bogini zaaranżowała wszystko, aby jej dzieci nie umarły, ale zamieniły się w gryzonie. Dziś w świątyni są ludzie, którzy uważają się za potomków Karni Mata. Widzą zwierzęta, roi się od martwych przodków i chętnie dzielą się z nimi posiłkiem.
