W Armenii Wielkanoc nazywa się „Zatik”. Przypuszczalnie to słowo pochodzi od słowa „azatutyun” - „wolność”. Wolność od zła, śmierci, cierpienia poprzez zmartwychwstanie Chrystusa. W Armenii istnieją tradycje wielkanocne, oparte na starożytnych tradycjach apostolskich i obyczajach ludowych.
Kiedy Wielkanoc obchodzona jest w Armenii
Wielkanoc w Armenii obchodzona jest według kalendarza gregoriańskiego. We wczesnym okresie chrześcijańskim trwało wiele dyskusji na temat tego, kiedy obchodzić Wielkanoc. Na Soborze Ekumenicznym w Nicei, który odbył się w 325 r., Ojcowie Kościoła chrześcijańskiego postanowili: odprawić Zmartwychwstanie Chrystusa w niedzielę po pierwszym pełni księżyca po równonocy wiosennej.
Zgodnie z tą instrukcją ormiański kościół apostolski zaczął świętować Wielkanoc od 21 marca do 26 kwietnia. Tradycyjnie tydzień wielkanocny rozpoczyna się w Niedzielę Palmową. Święto to nazywa się w Armenii Tsakhkazard - „udekorowane kwiatami” i poświęcone jest dzieciom ku czci tych, które spotkały Jezusa Chrystusa przy wjeździe do Jerozolimy.
Dekoracja domu
Zgodnie ze starożytnymi tradycjami przed rozpoczęciem Wielkiego Postu Ormianie robią lalki ze słomy - gospodyni kuchni, babcia Utis i dziadek Paz. Dziadek Paz trzyma w rękach 49 nici, z których każda ma zawiązany kamyk. Każdego dnia mieszkańcy domu rozwiązują jedną nić, licząc dni od pierwszego dnia Wielkiego Postu do Wielkanocy.
Oprócz Utisy i Paza Ormianie tworzą kolejną lalkę symbolizującą szczęście i męskość - Aklatis. Umieszczają go w domu pierwszego dnia Wielkiego Postu, a w przeddzień Wielkanocy zawieszają na drzewie wielkanocnym. To drzewo jest ozdobione, oprócz lalek, haftowane pisankami. Po Wielkanocy kobiety biorą Aklatis i palą lub wrzucają do wody.
