Dzień 23 lutego zaczął się obchodzić w 1922 roku. W radzieckiej historiografii powszechnie wierzono, że tego dnia w 1918 r. Armia rewolucyjnej Rosji odniosła pierwsze zwycięstwo. Stało się to w pobliżu Narwy i Gdowa, gdzie Armia Czerwona zmusiła wojska cesarza Niemiec do odwrotu. Z czasem treść wakacji uległa zmianie.
Początkowo 23 lutego był nazywany Dniem Armii Czerwonej i Marynarki Wojennej. To było czysto wojskowe święto. Autorytet wojska był niezwykle wysoki, służba wojskowa była uważana za bardzo prestiżową. Należy zauważyć, że w tych latach nie wszyscy zostali zabrani do Armii Czerwonej. Młody człowiek powinien mieć nie tylko doskonałe zdrowie, ale także należeć do pewnych grup społecznych. Opracowany dla żołnierzy wojskowych z robotników i rodzin chłopskich. Bardzo rzadko zabrano dzieci z rodzin intelektualnych, a ten, który miał wśród swoich przodków szlachciców, nie mógł nawet o tym marzyć. Wśród oficerów byli jednak ludzie szlachetnego pochodzenia, oficerowie carskiej armii, którzy stanęli po stronie sowieckiej Rosji. Nazywano ich ekspertami wojskowymi.
Dzień Armii Czerwonej w tych latach nie był dniem wolnym. To było profesjonalne wakacje, kiedy gratulowano wyłącznie żołnierzom i oficerom. Uroczyste biesiady również w tym dniu nie były zbyt zwyczajowe.
Po II wojnie światowej Armia Czerwona została przemianowana na radziecką. W związku z tym nazwa święta uległa zmianie. Od 1949 r. Do rozpadu Związku Radzieckiego nazywano go Dniem Armii Radzieckiej i Marynarki Wojennej. Na początku lat 60. nadal był uważany za święto wyłącznie wojskowe. Gratulowano nie tylko mężczyznom. Wśród personelu wojskowego, zwłaszcza wśród byłych żołnierzy frontowych, było sporo kobiet. Tego dnia odbyły się uroczyste spotkania i koncerty, w dużych miastach zorganizowano fajerwerki na „okrągłe” daty.
Tradycja gratulacji wszystkim mężczyznom w tym dniu powstała w latach 60. Faktem jest, że mężczyźni nie mieli własnych wakacji, a Międzynarodowy Dzień Kobiet obchodzony był dość szeroko. Pracownicy przedsiębiorstw, studenci i uczennice zaczęli wręczać prezenty osobom, z którymi wspólnie pracują lub uczą się, organizują koncerty i przyjazne spotkania.
Po rozpadzie ZSRR niektóre święta nie były już obchodzone. Ale byli tacy, którzy po prostu zmienili nazwę i treść. Dzień Armii Radzieckiej i Marynarki Wojennej stał się Dniem Obrońcy Ojczyzny. W 1995 r. Przyjęto ustawę „W dniach chwały wojskowej (dni zwycięstwa) Rosji”. Wskazano tam również dzień 23 lutego. Dzień Obrońcy Ojczyzny stał się dniem wolnym od pracy w 2002 roku.
Teraz Dzień Obrońcy Ojczyzny nie jest świętem wojskowym. To dzień wszystkich ludzi. Przedstawiciele silniejszej płci gratulują w domu iw pracy, otrzymują prezenty, koncerty i organizowane są uroczystości publiczne. Jednak niektóre kobiety również gratulują tego dnia, ponieważ w wojsku wciąż jest ich dużo. Ten dzień jest obchodzony nie tylko w Rosji, ale także w niektórych krajach byłego Związku Radzieckiego.
