Po raz pierwszy o łaźni rosyjskiej dowiedział się od słów „ojciec historii” starożytnego greckiego filozofa i uczonego Herodota. W narracji w formie legendy Herodot podziwiał tradycję kąpieli wśród Scytów zamieszkujących stepy Morza Czarnego.
O rosyjskiej łaźni mówi się w „Opowieści o minionych latach” i istnieją wszelkie powody, by mówić o jej szerokim rozpowszechnieniu wśród Rosjan już w 5-6 wieku naszej ery. W tym samym czasie kąpiel służyła nie tylko do utrzymania czystości, ale także do leczenia różnych dolegliwości.
Tradycje leczenia w łaźni rosyjskiej ustanowili mnisi z klasztorów prawosławnych, kiedy do szybowania używano ziół i naparów. Popularność zabiegów kąpielowych ułatwiała ich demokratyczna natura. W końcu były dostępne dla wszystkich, zaczynając od prostych chłopów, a kończąc na władcach. Na przykład budowa każdego domu rozpoczęła się od budowy wanny. Powszechnie wiadomo, że podczas podróży po Europie rosyjski autokrat Piotr I zlecił w Paryżu budowę łaźni nad brzegiem Sekwany, a w Holandii sam car zbudował łaźnię.
Specyfika starej rosyjskiej łaźni polega na tym, że utopiono ją na czarno, to znaczy, na środku pokoju znajdowało się palenisko z kamieni lub cegieł, a dym wydostawał się przez otwór w suficie. Karamzin, rosyjski historyk, wielokrotnie wspominał łaźnię jako niezbędnego towarzysza Rosjan, poczynając od niemowlęctwa, a kończąc na bardzo starszym wieku. Zostali poinformowani o ciekawym fakcie, że mieszkańcy Moskwy uważali Fałszywego Dmitrija za nie rosyjskiego, ponieważ nie poszedł do łaźni.
Według niepisanych popularnych przykazań sobotę uważa się za dzień kąpieli. Opis Adama Oleariusa, który odwiedził ambasadę Holsztynu w 1663 r. Podczas wizyty cara Aleksieja Michajłowicza, mówi, że we wszystkich rosyjskich miastach i wsiach są łaźnie publiczne lub prywatne. Olearius napisał, że Rosjanie na półkach w ekstremalnych upałach znoszą miotły brzozowe i ocierają się, a następnie oblewają je lodowatą wodą lub zimą, zanurzając się w zaspy śnieżne. Taka zmiana temperatury korzystnie wpływa na stan zdrowia.
W XI wieku uzdrowienie pacjentów z ziołami i łaźnią parową zasłynęło z mnicha Agapita z klasztoru Kijowsko-Pieczerskiego. Ciekawą historią są łaźnie Sandunowa w Moskwie, które są obecnie bardzo popularne. Łaźnie publiczne zostały zbudowane przez małżeństwo ulubionych aktorów Katarzyny II, Sily Sandunov i Elizabeth Uranova. W 1896 r. Ówczesny właściciel łaźni Sandunov został przebudowany i zamieniony w prawdziwy pałac łaźni.
