Wielu obywateli ZSRR, którzy nie byli obojętni na alkohol, nazywało dowolną osobę pijącą bez wyraźnego powodu „Dzień fasetowanego kieliszka” - to było wspólne określenie. Co ciekawe, takie wakacje naprawdę były i są w kalendarzu. I to nie przypadek: szkło fasetowane było najważniejszym atrybutem epoki radzieckiej.
Legenda o wynalezieniu szkła fasetowanego w Rosji
Na terytorium obecnego regionu Włodzimierza za panowania Piotra mieszkałem szkło Efim Smolin. Kiedyś (jak głosi legenda) przedstawił cesarzowi swoje dzieło - ręcznie wykonane szkło fasetowane. Szkło powiedział Peterowi, że tej fasetowanej miski nie da się złamać. Po wypiciu tego kieliszka wina cesarz rzucił go na podłogę, a cesarz rozpadł się na kawałki.
Ale ostatecznie Peterowi wciąż spodobał się pomysł Jefima Smolina i dał mu rozkaz stworzenia szklanego naczynia z fasetowaniem dla rosyjskiej floty. I to była naprawdę kompetentna decyzja - w końcu, fasetowane okulary, w przeciwieństwie do okrągłych, nie zsuwały się ze stolików, gdy na boisku było boisko.
Kiedy obchodzony jest Dzień Fasetowanego Szkła
Dzień fasetowanego szkła jest dziś oficjalnie obchodzony 11 września. Dlaczego wybrałeś tę datę? Chodzi o to, że pierwsze fasetowane szkło modelu radzieckiego zostało wyprodukowane w legendarnej fabryce szkła w Gus-Chrustalny, 11 września 1943 r. Najprawdopodobniej rzeźbiarz Vera Mukhina pracowała nad jego projektem (najbardziej znana jest jako autorka pomnika „Robotnik i dziewczyna z kołchozu”).
Należy zauważyć, że radzieckie szkła fasetkowe różniły się od wcześniejszych próbek głównie metodą produkcji. W ZSRR wykonano je poprzez tłoczenie. Ich drugą charakterystyczną cechą jest gładki, bez wypukłości, pierścień w górnej części. To konstruktywne rozwiązanie zwiększyło wytrzymałość szkła - może równie dobrze pozostawać nienaruszone, gdy spadnie na twardą betonową powierzchnię z małej wysokości.
