Sabantuy jest najstarszym i najbardziej ukochanym świętem w Republice Tatarstanu. Jest poświęcony pracy na ziemi, oznacza koniec wiosennych prac polowych i pięknie odsłania wszystkie obrzędy i zwyczaje Tatarów.
Nazwa tego święta pochodzi od dwóch słów po turecku - saban (pług) i thuj (wakacje). Powstanie Sabantui było pierwotnie związane z kwitnieniem przyrody i początkiem wiosennych prac polowych. I wszystkie rytuały, które przetrwały do dziś, są na cześć słońca i boga nieba. Stąd pochodziły tradycyjne zawody w skokach, biegach, zapasach i wyścigach konnych.
Stopniowo, pod wpływem czasu, wraz z przyjęciem islamu i wprowadzeniem kalendarza gregoriańskiego w 1918 r., Święto nieco się zmieniło, a jego oznaczanie zostało przełożone na dzień letniego przesilenia. Mimo to przez stulecia Sabantuy zachował najlepsze przykłady dziedzictwa kulturowego Tatarów - gry, piosenki, tańce i oryginalne zawody pod względem siły i zręczności.
Dziś święto to uzyskało status państwa i odbywa się w trzech etapach. W pierwszy weekend po wiosennych pracach w terenie Sabantuy obchodzony jest we wsiach i wsiach Republiki, tydzień później święto przybywa do dużych miast, a tydzień później obchodzone jest w stolicy Tatarstanu - mieście Kazaniu.
Administracja koniecznie przeznacza pieniądze na to święto i pod każdym względem przyczynia się do jego organizacji, ponieważ reprezentuje ogromną wartość kulturową Tatarstanu. We wszystkich centrach administracyjnych w Sabantuy budowane są platformy do występów artystów, koncerty, Majdany będą organizowane na konkursy i konkursy, a festiwale.
Szczególnie imponujące są gry i konkursy sportowe, z których tradycyjne to podnoszenie kamieni, zapasy na rękach, przeciąganie liny (arkan tartysh), a także komiksowa rywalizacja w bieganiu z rockerem. Ponadto często walczy ze słomianymi workami, rozbija garnki i wspina się na kij. A jeśli pozwalają na to warunki organizacji, zawody jeździeckie, jazda na sankach, szybka jazda pod siodłem i kyz-kuu to zawody, podczas których jeździec musi dogonić jeźdźca i pocałować ją w galop. Dzięki tej uroczystości Sabantuy przyczynia się do zachowania starożytnych tradycji, przekazując je z pokolenia na pokolenie.
