1 maja słynny „Dzień Wiosny i Pracy”, który obchodzony jest nie tylko w Rosji, ale także na Białorusi, Ukrainie, Kirgistanie, Chinach i Pakistanie. W wielu krajach nazywa się to po prostu: „Świętem Pracy”.
Jak doszło do wakacji?
Większość mieszkańców Rosji kojarzy święto 1 maja z erą komunizmu. Ale pojawił się znacznie wcześniej, podczas gdy nie miał nic wspólnego z komunizmem.
Jeśli przypomnisz sobie pogańskie tradycje, możesz wspomnieć, że maj został nazwany na cześć bogini płodności i ziemi Majów. Starożytni ludzie świętowali pierwszy dzień maja po zaoraniu ziemi, przygotowaniu jej do siewu i sadzenia. W ten sposób oddali hołd bogini, aby ziemia była żyzna, żniwo było hojne, a praca nie poszła na marne.
Tradycja wywodzi się ze starożytnego Rzymu, stamtąd rozpowszechniła się w krajach sąsiednich. Ale wraz z nadejściem chrześcijaństwa pogańskie uroczystości zaczęły zanikać, aktywnie zastępowane przez kościół i zapomniane.
Dzień Maja po raz drugi narodził się w 1886 r., Kiedy organizacje socjalistyczne i komunistyczne w USA i Kanadzie zorganizowały strajki, wiece i demonstracje. Policja aktywnie rozproszyła protestujących, zdarzały się nawet przypadki śmiertelne. Po tym nastąpiła fala masowych protestów przeciwko arbitralności władz. Wysadzono nawet bombę, która zabiła 8 policjantów.
Podżegacze zostali aresztowani i skazani na śmierć. Ale ich poświęcenie nie poszło na marne, to po tych demonstracjach demonstracje robotników zaczęły się odbywać corocznie 1 maja w krajach na całym świecie, a święto nazwano „Światowym Dniem Robotników”.
Majowy dzień w Rosji
Rosyjscy robotnicy postanowili nie odstępować, zaczęli też aktywnie bronić swoich praw. Po raz pierwszy 1 maja obchodzono w 1890 r., Następnego roku w Petersburgu, tego dnia odbyły się nielegalne spotkania organizacji robotniczych, zwane obchodami Dnia Maja. Wkrótce wakacje 1 maja zaczęły mieć charakter polityczny. Aby ukryć nielegalne spotkania przed władzami, pracownicy zaczęli ukrywać je jako kampanie, rekreację na świeżym powietrzu i inne uroczystości.
W 1912 r. W maju wzięło udział 400 tysięcy przedstawicieli klasy robotniczej, aw 1917 r. Liczba ta przekroczyła kilka milionów. W tym roku we wszystkich miastach kraju proletariat wyszedł na ulice z hasłami „Cała władza dla Sowietów”, „Precz z kapitalistycznymi ministrami”. Po rewolucji październikowej 1917 r. Święto stało się oficjalne i otrzymało nazwę: „Międzynarodowy Dzień”. Ale wkrótce przemianowano go na „Dzień Solidarności Międzynarodowych Robotników - 1 maja”.
1 maja w ZSRR zaczęto obchodzić na dużą skalę, święto zostało oficjalnie uznane za dzień wolny. W tym dniu odbyły się demonstracje kolektywów pracy i parady wojskowe. Kolumny robotników szły centralnymi ulicami miast, miasteczek pod marszami lub pieśniami poświęconymi pracy i świętowaniu. Głosiciele wypowiadali polityczne hasła do głośników, a szefowie administracji mówili z trybun.
Główna demontracja kraju, która miała miejsce na Placu Czerwonym w Moskwie, była transmitowana na kanałach centralnych. 2 maja wszyscy razem wyszli na wieś, nazywało się to już „dniem majowym”, ale nie było kontekstu politycznego.
W 1990 roku odbyła się bardzo znana parada poświęcona tym świętom. Mieszkańcy kraju pamiętał, że nadawane były antyrządowe hasła, które krzyczały podczas demonstracji. Transmisja została przerwana dwukrotnie. Ludzie telewizji bali się, że takie informacje zostały nadane, ale otrzymali rozkaz wznowienia transmisji.
Cały kraj widział, że Gorbaczow został zmuszony do opuszczenia podium z powodu protestu zgromadzonych wokół niej ludzi. Siły opozycyjne stały na czele demonstrantów.
W 1992 roku święto przemianowano na „Dzień Wiosny i Pracy”.
